Jestem Terapeutą Pedagogiem Specjalnym w DPS dla dzieci. Mam na imię Mariola Postanowiłam zrobić kilka kartek o życiu naszych podopiecznych. W celu zapoznania że być niepełnosprawnym to być takim samym człowiekiem. Nie ma kaleki jest człowiek. Każdy ma prawo do życia. Zapraszam na naszą skromna stronę www.domdziecka-naszanadzieja.blog.onet.pl Życie to ciągle poszukiwanie, jeśli szukamy to znaczy że mamy jakiś cel. Życzę sobie i Wam takich piennych celów życiowych. Czasami może być rożnie ale warto żyć choć dla jednej chwili, dla jednego uśmiechu dziecka które jest przy nas. Podaruj dzieciom promyk nadziei a dostaniesz ogień nadziei. W uśmiechu dziecka zobacz niebo. Chcę Wam opowiedzieć o bajkowym domu. W tym domu pachnie miłością, czyż to nie cudowne? Na stole stoją wspomnienia zmienione w kwiaty w wazonie. Na kanapie leżą poduszeczki uszyte z czułości. Utkane z wielu małych radości firanki fruwają dotykane przez wiatr. Czy w tym domu nie jest wspaniale?! Promienie nadziei wpadają przez otwarte okno. Wszystkie smutki, porażki szybko wynosi się w kubełku za drzwi. Książki opowiadają śliczne baśnie, W radiu śpiewają o spełnionych marzeniach. W kuchni pachnie radością i koperkiem, A na stole leżą gościnne talerze. Spytasz gdzie jest taki dom? Co sprawia, że jest tak nieprawdopodobnie szczęśliwy? To Miłość! To My i nasi opiekunowie! To nie bajkowy dom! To nasz Dom Dziecka gdzie jesteśmy kochani i sami potrafimy kochać. www.domdziecka-naszanadzieja.blog.onet.pl